De verliespartij vorige week tegen ALO heeft tot gevolg dat het eerste de competitie vrij uit zonder zorgen kan uitspelen. De enige zorg ligt bij de TC, want nu ontbrak Joep vanwege werkzaamheden in het buitenland. Enig lichtpuntje was de rentree van Tim, zijn eerste optreden na de vervelende in de zaal opgelopen enkelblessure.
Dat de druk niet bij ons lag, was in het duel in Amsterdam met Swift goed te zien in de aanvangsfase. De thuisclub – nog niet helemaal veilig – begon energieker aan het duel en werd daarbij min of meer geholpen door het feit dat wij gelet op het aantal mogelijkheden te weinig doeltreffend waren.
En er was op Hemelvaartsdag nogal de kans geweest om wat aan het schot te doen bij het koppelschieten, maar door de straffe wind had dat toernooi eigenlijk meer weg van een kampioenschap “tegen wind in schieten.”
“We liepen de gehele wedstrijd achter de feiten aan”, moest Niek achteraf concluderen. Niet zo gek, want de thuisclub had veel meer belang bij een goed resultaat dan wij. De eerste Trigongoal was van Pam, maar toen stond het al 3-0 en dat verschil zou de gehele wedstrijd kenmerken. “Het was lastig om in de wedstrijd te komen. Veel kansen en weinig raak”, moest Niek vaststellen, die scheids Marcel Wijkstra consequent vond fluiten, maar voor het leuke net iets teveel.
Halverwege was de marge nog steeds de in de beginfase ontstane 3 punten: 8-5.
Na rust wijzigde het spelbeeld nauwelijks. Op het moment dat je dacht “het wordt toch nog spannend” – Mandy en Pam halveerden het verschil bij 9-5 – liepen de Amsterdammers uit naar 14-9 en daarmee was het duel wel beslist. Maar het pleit voor de instelling van de onzen dat ze niet van plan zijn de competitie als de bekende nachtkaars te laten uitgaan. Dat leverde nog een goede slotfase op waarbij het verschil kon worden beperkt tot 2 punten: 15-13.
Voor ons scoorden Mandy (3), Pam (2), Floor (2), Sander (2), Tim , Roos , Janwillem en Robin.
Het tweede speelde gelijk tegen de reserves van Swift: 15-15.
Wim van Vliet
Trigon Clubshop
