Victum, kwam, zag en overwon. De 12-19 score in het voordeel van de bezoekers uit Houten spreekt duidelijke taal en geeft meteen aan dat het voor de onzen een lastig seizoen wordt in een klasse met gerenommeerde eersteklassers.
Behalve de 1-0 van Mandy liepen we de gehele wedstrijd achter de feiten aan. En die waren na 10 minuten 1-4 en ruim tien minuten later al 2-7. De gasten waren op alle fronten wel iets beter, niet zo vreemd omdat onze technische leiding gekozen heeft voor een selectie van 5 mannen en 6 vrouwen, dus gaat er gerouleerd worden. Niet bevorderlijk om er een ingespeeld team van te boetseren en dat was duidelijk te merken. De vaak 1-schots aanvallen stonden in schril contrast met die van Victum, die langer duurden door goede rebounds en keuzes in positie kiezen. We kwamen wel wat beter in de wedstrijd toen de achterstand werd gereduceerd tot 5-7, maar binnen 2 minuten was de marge weer verdubbeld.
De 6-10 ruststand bood ons – gelet op het spel in de eerste helft – al niet veel perspectief, zeker niet toen Victum nauwelijks 10 seconden na de hervatting de 6-11 binnenschoot. De afstemming in onze aanvallen verbeterde niet, ook niet na de inbreng van Pam, die wel scoorde, maar de misverstanden in ons spel bleven de aanvallen parten spelen. Om de tegenstander enigszins te bedreigen was meer nodig dan wat Trigon kon brengen. En toen we er wel in een van de schaarse goede aanvallen in slaagden de afvang goed neer te zetten, werden de drie opgelegde kansen dichtbij de korf onbenut gelaten. Dat gebeurde overigens op het moment dat de strijd allang beslist was bij 8-15.
Die marge zou ook in de eindstand (12-19) terugkomen. Niek kon er wel in berusten en ziet wel verbetering in de toekomst, omdat de trainingen op hem die indruk geven. “De ploeg heeft er wel zin in en dat is ook van belang als je een prestatie wil neerzetten”, is zijn gevoel daarbij.
Doelpunten: Janwillem (3), Mandy (2), Mark (2), Mees (2). Anneroos, Pam en Sander.
Wim van Vliet
