“Als ik strafworpen ga maken, gaan we winnen”, zei Rosanne droogjes buiten de Vijf Mei Hal, een uurtje na de wedstrijd tegen Atlantis, die inderdaad door ons gewonnen is. Op het scorebord binnen stond nog vrij lang de 26-21, waarmee dat gebeurde. En die zege was na 10 opeenvolgende nederlagen (waarbij enkele volkomen kansloos) niet alleen de eerste, maar meer nog dik verdiende en het bewijs dat het achttal van aanvoerster Mandy na de onfortuinlijke nederlaag tegen Velocitas op de goede weg is. “Het spelletje in de zaal ligt ons beter dan op het veld”, zei ze na de goede afloop. En daar is tot nu toe niets tegen in te brengen.

Dat was goed te zien in de strijdlust bij iedereen, een schril contrast met de soms apathische houding bij de wedstrijden op het veld. Vooral de verbetenheid waarmee verdedigd werd oogst lof en is een compliment voor het team als je dat nog kan opbrengen na 3 maanden korfbal zonder ook maar een schamel puntje.

Maar we moesten wel even op gang komen, want pas bij 0-3 was de eerste doeltreffende actie van onze kant te zien. En toen ging het in rap tempo naar 5-3, maar dat was allerminst nog een garantie voor de uiteindelijke zege, want de bezoekers uit Mijdrecht (met 1 uit 2 ook nog zonder overwinning) kenden vervolgens een productieve periode met de 6-9 tussenstand als bewijs daarvan.
Maar onze vrouwen waren zaterdag “on fire”, zoals Niek de tussensprint met 5 goals op rij naar de nieuwe voorsprong van 11-9 betitelde. En dat klopt wel want met 20 van de 26 goals hadden zij een fors aandeel in de score, maar zeker een heel cruciale goal in het tot dan toe gelijkopgaande duel maakte toch Joep bij 11-10 en met een gezicht alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.

We gingen daardoor de tweede helft in met een voordelige marge van 2 punten en dat verschil kon Atlantis – ondanks enkele vakwisselingen en achter verdedigen – in het verdere verloop niet meer wegwerken. Dichterbij dan 3 punten kwamen zij niet en bij 18-13 was het verschil het grootst.

De mannen kenden hun plaats in deze wedstrijd, voorzagen de vrouwen geregeld van de juiste passes en verdedigden met een vastberadenheid, waarvoor de gebalde vuisten van Joep na een gewonnen pittig duel model stond. Alleen René kwam niet tot scoren, maar dat doet allerminst afbreuk aan zijn formidabele inbreng en strijdlust, wat weinigen op zijn leeftijd nog kunnen opbrengen.

De “kantine” van de decennialang standhoudende “noodhal” verloor na de wedstrijd een beetje van zijn kilheid.

Doelpunten: Pam (6), Mandy (5), Floor (5), Mark (3), Rosanne (2), Anneroos (2), Joep (2) en Sander


Wim van Vliet