“Ik heb nog nooit een ploeg gehad, die zo hard traint”, zei een zichtbaar gelukkige Niek zaterdagmiddag tegen ploeggenoot en collega trainer/coach Maarten na afloop van het gewonnen duel tegen Swift. Arbeid die zich steeds meer vertaalt in het veld, waarin zijn team en de spelers een duidelijk groeiproces doormaken. Zeker als je het vergelijkt met het spelniveau op het veld, waarin we met 0 uit 8 veel kansloze potten hebben gespeeld.
Niks van dit alles in de zaalcompetitie waarin we nu uit hetzelfde aantal wedstrijden al 8 punten hebben verzameld, niet bepaald met oogstrelend korfbal (waar zie je dat nog trouwens), maar door hard werken en het fanatisme waarmee gestreden wordt. Ook langs de zijlijn is de beleving bij de betrokkenen groot, soms weleens te….. Maar dat tekent wel de sfeer binnen onze selectie op dit moment en een eigenlijk niet verwachte 4e plek op de ranglijst.
We zijn Roda en Swift gepasseerd en laatstgenoemde ploeg – de eerste wedstrijd nog royaal winnend met 8 punten verschil – wist meteen waar het aan toe was in de “lekker verwarmde” Vijf Mei Hal met de succesvolle afstandsschoten van Mees (2) en Mark, die met ogenschijnlijk groot gemak scoorde met zijn tegenstander vlak voor zijn neus en met wederom 6 goals uitgroeide tot een heuse scherpschutter.
We bleven de voorsprong, die schommelde tussen 2 à 3 punten vasthouden tot aan de rust (10-8), de vele vakwissels van Swift ten spijt.
Dat het team aan kracht gewonnen heeft bewees het in de vaak hectische tweede helft, waar scheidsrechter Agnes de Boer toch wel wat moeite mee had: “Ik heb nog nooit zo vaak moeten fluiten, geloof ik”, zei ze na afloop. Niet al haar beslissingen waren in onze ogen begrijpelijk tot ergernis op de bank, zeker die enkele seconden voor tijd vanwege “tijdrekken” na amper 6 seconden balbezit.
Het duurde een kwartier voordat we de wedstrijd weer enigszins in de greep kregen, wat na 13-14 lukte met een 4 goals run, maar de 3 punten voorsprong verdween weer net zo snel mede door wat pech bij de afwerking van enkele vrije worpen van Floor, een schot van Rosanne, die overigens de topscorer van Swift op 1 hield, en de doorbraak van Joep. Met nog 7 minuten was er bij 18-18 van alles mogelijk en dat bleek een garantie voor de zenuwslopende slotfase. De inbreng JW zorgde voor veel aanvallende druk en de lange tijd geblesseerde routinier maakte zijn reputatie weer eens waar met het scoren van de “winnende”, zo’n 3 minuten voor tijd.
Niek was uiteraard dik tevreden, maar met name over het feit dat dit soort wedstrijden over de denkbeeldige streep getrokken worden. Een paar maanden terug echt ondenkbaar.
Goals van Mark (6), Mandy (4), Pam (4), Mees (2), Floor, Anneroos en Janwillem.
Wim van Vliet
Trigon Clubshop
