“Ik had Rapid liever eerder in de competitie gehad”, zei een gelukkige Niek na afloop van het slotduel van de zaalcompetitie in de kille en gedateerde entourage van het Kennemer sportcentrum in Haarlem waar thuisclub Rapid met duidelijke cijfers werd verslagen. “Dan had het niet op de laatste wedstrijd moeten aankomen”, vulde hij aan.
Het werd 13-18 voor ons en daarmee hielden we de eer aan onszelf, veroordelen daarmee Roda Westzaan tot tweedeklasser en eindigen met 13 punten zelfs nog op de 4e plaats in de eindrangschikking. Met recht een prestatie van een ploeg die dit seizoen (veld en zaal) pas in de 11e (!) wedstrijd een positief resultaat wist te behalen. “De zaal ligt ons beter dan het veld”, vertelden sommigen al eerder en dat is wel gebleken. Maar de grootste invloed voor de kentering is toch wel de beleving en de progressie die enkele nieuwkomers op dit niveau indoor hebben gemaakt. Model daarvoor was de puike partij die Sander afwerkte. Vrijwel alle duels winnend, sterk in de rebound zowel aanvallend als verdedigend en dan ook nog bij 12-14 met 2 goals binnen 1 minuut zijn rol meespelend in het uiteindelijke resultaat .
We moesten tenminste een punt halen en die spanning was op de trainingen al voelbaar. Ook in het begin van het duel, waarin JW meteen de toon zette met een stevig blok op het schot van zijn jonge tegenstander, maar we toch aanvankelijk achter de feiten aanliepen. Pas bij 4-4 trokken we het initiatief naar ons toe resulterend in de eerste voorsprong (4-5 door Mandy, die daarvoor nog zoekend was naar de zuiverheid in haar schoten) en bij 5-5 door 2 goals van Janwillem.
In de 10 resterende minuten tot aan de rust was er veel strijd, maar weinig effectiviteit in de acties, maar toen werd al duidelijk dat onze voorsprong de broodnodige rust gaf. De ervaring van de ingebrachte René droeg daar mede aan bij. Bekker was de ongelukkige Joep, die in de ogen van de scheidsrechter weinig goeds kon doen, komen aflossen. Joep had er na afloop wel vrede mee en dat typeert overduidelijk de teamgeest, zeker als je niet elke week verzekerd bent van een basisplaats.
Aanvoerster Mandy – vrije doorbaak na een prachtige aanval – en een schot vanaf de achterlijn gooide daarna de wedstrijd in het slot (12-18), want in de resterende 7 minuten schoot Rapid daarvoor te slecht en beperkten wij ons steeds vaker tot het benutten van de schotklok tijd en het proberen te laten scoren door Janke Nies (in verwachting), die voorlopig haar laatste wedstrijd in 1 heeft gespeeld.
Die status quo in de slotfase en het sterke verdedigen (geen onnodige vrije ballen weggegeven) zorgden er wel voor dat het bij het laatste fluitsignaal van de prima fluitende arbiter René van Leeuwen opmerkelijk stil was in de sfeerloze accommodatie zonder voorzieningen voor het publiek. Die waren er wel in de prima bar na afloop, waar ons team nog werd verrast door een “getapt” gebaar van het gedegradeerde Rapid, een vrijgevigheid die de Haarlemse ploeg typeert want in de competitie werden eerder al 27 punten “weggegeven”.
Doelpunten: Janwillem (6), Mandy (4), Mark (2), Pam (2), Sander (2), Anneroos en René.
Dat het veel geplaagde tweede degradeert naar de 2e klasse, deed een beetje afbreuk aan de vreugde maar wordt niet als erg ervaren. Het vierde behield de plek in de res 2e klasse door een fraaie eindsprint met 3 zeges op rij met de knappe 22-23 bij KVS tot slot.
Wim van Vliet
