De ene uitwedstrijd is de andere niet. Op het debacle aan de Delftse Brasserkade vorige week heeft het eerste een behoorlijk ander gezicht laten zien in en tegen Maassluis, dat als nummer 2 in de poule hard op weg is naar een plek in de hoofdklasse voor volgend seizoen. En dan na de 18-6 oorwassing tegen DES, slechts met een verschil van 3 punten verliezen van een hoger ingeschatte ploeg is inderdaad een signaal dat de competitie voor ons niet als een nachtkaars uitgaat. Datzelfde DES deklasseerde op eigen terrein ook concurrent Victum met 16-8, dat zet onze nederlaag van vorige week ook even in een ander daglicht.

Dat werd al meteen duidelijk want duurde het vorige week nog heel lang voor ons eerste doelpunt viel te noteren, nu opende Roos als eerste de score. Het was wel meteen de laatste keer dat we aan de leiding gingen. Na 2-2 trok Maassluis het initiatief naar zich toe met 3 goals op rij, maar de ruststand (8-6) bood nog alle perspectief op een gunstig resultaat. “We hadden het lastig met hun lange mannen, maar ik vind wel dat onze rebounders het goed gedaan hebben”, vond Niek, die na rust JW inbracht voor Mees, die weliswaar een verdienstelijke partij afwerkte “maar omdat Mandy haar schot niet had, moest er wat gebeuren”, verklaarde Niek achteraf de wissel.

Veel effect had dat overigens niet. JW scoorde wel, maar dat deed de thuisclub liefst 6x en daarmee was de strijd wel meteen beslist. Het pleit voor de strijdlust van het eerste, dat het bij 15-8 niet opnieuw op een kansloze nederlaag liet uitdraaien en met een 4 goals run werd het Maassluis toch nog behoorlijk lastig gemaakt in de slotfase, maar dichterbij dan 3 punten verschil kwam het niet meer: 16-13.

“Het was inderdaad veel en veel beter dan vorige week. Het schotpercentage moet hoger om zo’n wedstrijd te kunnen winnen”, was de uiteindelijke conclusie van Niek.

Doelpunten: Sander (3) Pam (2), Janwillem (2), Mark (2), Roos (2), Mandy en Anneroos.

Wim van Vliet