“Een zeker punt misgelopen”, stond er een jaar geleden boven het verslag van de thuiswedstrijd tegen DES, dat toen 10 seconden voor tijd 14-15 binnenharkte. Nu gebeurde dat een minuut eerder (16-17) maar het predikaat zuur kon weer op dit duel geplakt worden. “We hadden moeten en kunnen winnen”, vond aanvoerster Mandy. En daarmee had ze wel een punt, want zo’n 10 minuten voor het einde leidde haar ploeg met 15-12 en DES wekte nou niet de indruk bij machte te zijn de wedstrijd naar zijn hand te zetten.
En dat was geheel overeenkomstig het wedstrijdbeeld want afgezien van de 0-2 bepaalden we in het vervolg het scoreverloop. Op een prima wijze ook nog, want nog voor de drinkpauze was het 6-2 wat resulteerde in de comfortabel geachte 8-4 ruststand. Met goede inbreng van de zeer actieve Mees, de power van nieuwkomer Tony (veel intercepties) en de gemakkelijk scorende Mandy.
Hoewel DES meteen na de hervatting scoorde, bepaalden we nog steeds het scoreverloop, wat leidde tot een voorsprong van 5 punten na amper 10 minuten: 11-6. Niets wees op dat moment op een negatieve afloop voor Niek en de zijn team. Achteraf bleek de door arbiter vd Beukel afgekeurde succesvolle vrije worp van Floor bij 14-11 (in zijn ogen verdedigd) de omslag te zijn. Met nog 10 minuten op de klok na de 15-12 van Mandy, ging DES ineens genadeloos met scherp van afstand schieten. “We liepen eigenlijk de gehele wedstrijd op onze tenen”, typeerde Niek afloop de slotfase van het duel. De 15-16 kon Pam met een doorbraak nog repareren, maar op de volgende trefzekere “verre” van DES moesten we het antwoord schuldig blijven.
De ploeg zal het moeten doen met het over lange perioden prima vertoonde spel , maar het blijft natuurlijk een zuur verlies. Opnieuw.
Doelpunten: Mandy (6), Mees (3), Pam (2), Floor (2), Janwillem (2) en Tony.
