Veel goals, veel strijd, een grillig scoreverloop en een prima schouwspel voor de neutrale toeschouwer. De kwalificaties voor de wedstrijd van ons eerste tegen ODO, dat met de time-out in de laatste minuut hoorbaar aangaf met een gelijkspel wel tevreden te zijn. Dat werd het ook en gezien het verloop van de gehele wedstrijd kon iedereen daarmee wel vrede hebben.

De gelukkigste zou kunnen zegevieren en daar waren wij het meest dichtbij met voorsprongen van 24-22 en 25-24 in de slotfase. Daar zag het aanvankelijk niet naar uit, want we leken nog niet hersteld van de nederlaag met groot verschil vorige week tegen Maasssluis, dat dit weekend ONDO in eigen huis verraste!
De bezoekers hadden vanaf het eerste fluitsignaal van Mark van Zoelen, die een prima wedstrijd afwerkte en de grip op het duel nergens verloor, het initiatief. Met de tussenstanden 0-3 en 2-6
en 6-10 leek er voor hen niets aan de hand, mede omdat zeker zo’n 5 ballen bij ons uit de korf tolden.
Maar nog voor de rust veranderde het spelbeeld. ODO was het even kwijt, was te veel met andere dingen bezig, zeker toen wij erin slaagden de nadelige marge te halveren. De verplaatsing van Pam naar het vak van Mees pakte achteraf gezien ook prima uit, waardoor het aanvalsspel in beide vakken veel minder voorspelbaar werd. En we gingen meescoren. En hoe! De 6-10 achterstand werd in no-time nog voor de rust omgezet in de 12-10 voorsprong, de eerste keer dat we aan de leiding stonden.
Het vormde echter niet de basis voor een eventuele zege, want vanaf 13-13 slaagden beide ploegen er niet in een grotere voorsprong dan 2 punten te veroveren. Dat lukte bij ons niet bij 17-15 en ODO niet bij 17-19 en ons nogmaals niet bij 24-22, waardoor het een boeiend en uitermate spannend duel bleef tot het einde.

Niek kon daarmee wel leven en noemde de enige niet scorende speler aan onze kant de man van de wedstrijd: Joep dus, een toonbeeld van strijdlust en veel duels winnend. Niks ten nadele van de rest van de ploeg, waarbij het typische schouderschot van Pam (5), de verre poeiers van Mees (5), de reboundgoals van Tony (3) en de goals van Mandy (6) uit af en toe onmogelijke standen van grote waarden waren. Maar de mooiste goal kwam toch op naam van Sander (3), na een slimme pass van Tony. Annika (2), die voorlopig haar laatste wedstrijd speelde (gaat 5 maanden richting o.a. Australië en Thailand) –“ïn september ben ik er weer”- en Floor maakten de overige goals.

Het tweede won met 17-10 van ODO 2, zag Jamie met scherp schieten, Henk uitvallen (lies)maar wel goede zaken doen in het klassement. Dat deed ook het derde met de knappe winst op het hooggeplaatste Sporting West (14-12).
Het G-team verloor ruim van DVO (1-6), maar hield later IJsselvogels op een 3-3 gelijkspel.

Tenslotte zagen we in de hal 2x een Mees, maar die telden niet mee voor de landelijke vogeltelling!

Stand 1F
Ondo 9-16
Pernix 9-16
Maassluis 9-12
ALO 9-10
Sporting Trigon 9-07
Phoenix 9-06
ODO 9-05
KZ Danaïden 9-00

R 1-10
KZ Danaïden 2 9-14
Maassluis 2 9-14
Groen Geel 4 8-12
Sporting Trigon 2 9-10
KVA 4 9-06
ODO 2 9-06
Phoenix 2 9-06
ALO 2 8-02


R3N
KZ Danaïden 3 7-11
BEP 5 8-10
Sporting West 3 7-08
Furore 3 6-06
HKV/Ons Eibernest 3 7-06
Sporting Trigon 3 8-05
Fortuna 6 7-03 *1 pnt in mindering

G-02
Dijkvogels G2 5-10
Korbatjo G1 6-06
DVO/Transus G1 4-05
Sporting Trigon G1 5-03
IJsselvogels G1 6-02


Wim van Vliet