En daar zijn we als kleine speler in de korfbalwereld best trots op. Met 0 uit 3 stonden we er na de schlemielige nederlaag thuis tegen ALO drie weken geleden gewoon hopeloos voor, zeker met het oog op het feit dat de vier slechtste nummers 3 er na 6 wedstrijden ook zouden uitvliegen. Er mocht dus geen punt meer verspeeld worden!
Elk verliespunt in de volgende 3 returnwedstrijden zou al fataal zijn voor het team van Mandy, dat zich in Vleuten oprichtte met de verrassende winst op de op dat moment ongeslagen koploper Fiducia en vervolgens op eigen veld Excelsior overklaste met 15-7. Alles kwam dus op de laatste wedstrijd aan in Den Haag tegen ALO, waar dus ook van gewonnen moest worden om op de veilige 2e plaats terecht te komen. En dat lukte met de cijfers 12-14 en deed de net zo verrassende zege van Excelsior op Fiducia op grond van ons onderling resultaat er niet meer toe. De ploeg uit Delft schaarde zich daarmee bij de vier beste nummers drie en moet ALO terug naar de 1e klasse.
En daar zag het in de eerste helft niet naar uit. Weliswaar een gelijkopgaand duel, maar ALO toonde zich gesteund door het thuispubliek energieker en had al na 13 seconden succes. Nog geen 20 seconden later was Floor uit een vrije worp ook trefzeker en dat beloofde dus een doelpuntrijk en spannend “festijn” te worden in de Haagse Bosjes van Pex. Maar dat zou beperkt blijven tot de eerste helft, waarin de thuisclub een licht overwicht had, mazzelde dat de gelijkmakende 8-8 van Pam wegens vermeend “snijden” werd geschrapt door arbiter Raymond Eijke, die overigens een gedegen partijtje meeblies.
We hadden toen nog 30 minuten om de 10-8 achterstand halverwege op de late zaterdagmiddag weg te werken en onder het inmiddels ontstoken kunstlicht kreeg de ploeg van coach Alfred (Niek had een functie elders!) steeds meer grip op het duel zonder tot groots spel te komen. Binnen 10 minuten was de 11-9 omgezet in 11-12 en werden de aanvallen van de Haagse ploeg steeds krampachtiger en de schoten een prooi voor onze verdedigers, die de zaak steeds beter onder controle hadden. Achteraf bleek de gelijkmakende 12-12 van ALO in de 42e minuut de laatste score van de oudste korfbalclub van Nederland. Het was ook de laatste veldgoal want wij deden het niet veel beter op dat gebied, maar hadden in Sander een koele kikker met twee benutte strafworpen en toen volgden er nog 13 zenuwslopende minuten zonder doelpunten en konden onze spelers Niek in het hoge noorden telefonisch laten meegenieten in de dik verdiende vreugde.
Doelpunten: Mandy (3), Sander (3), Pam (2), Mees (2), Floor, Tony, Annika en Marc.
Bij terugkomst op eigen veld bleek een geïnspireerd derde met 15-14 Excelsior 4 van het kampioenschap te hebben afgehouden, maar de laatste plaats in R3-23 kon daarmee niet worden ontlopen helaas.
