Vormde “De Vinken” twee jaar terug nog geen probleem voor ons, afgelopen zaterdag was dat dus wel het geval. De ploeg uit Vinkeveen won uiteindelijk met 24-19, dankzij de zeer effectieve zeven minuten na rust, waarin vrijwel alles lukte. De nederlaag viel daardoor wat groter uit, want in de resterende 43 minuten van het pittige duel ging de score redelijk gelijk op.
Tot 7-7 hadden we namelijk telkens een voorsprong van 1 à 2 punten (4-2), waarna de bezoekers vooral aanvallend beter in de wedstrijd kwamen, wat resulteerde in de 9-12 ruststand.
Onze ploeg kwam zo zelfverzekerd en strijdlustig uit de kleedkamers dat de driepunten achterstand in nauwelijks 7 minuten werd omgetoverd in de 13-12 voorsprong met kans op meer, ware het niet dat Mees een fraai gecreëerde doorbraak niet kon afronden en daar baalde de topscorer na afloop ondanks zijn 8 goals flink van: “Als het 14-12 was geworden, was het een wedstrijd gebleven.” En daar had hij gelijk in, want na een viertal missers in een en dezelfde aanval van onze kant, “vlogen” De Vinken ineens heel hard weg en daar hadden ze ook maar 7 minuten voor nodig met evenzovele treffers: 13-20.
Niek spoorde zijn ploeg duidelijk hoorbaar vanaf de zijlijn aan om te blijven strijden en dat werd goed zichtbaar opgepakt door Mandy c.s. De nederlaag werd er niet mee voorkomen, maar de uiteindelijk 19-24 score was wat draaglijker en verleidde Niek na afloop tot de uitspraak: “Hier kunnen we verder mee.”
Doelpunten: Mees (8), Pam (4), Tony (4), Mandy (2) en Sander.
Het tweede met wederom Jordy in de basis overtuigde met een klinkende zege op Die Haghe met 24-17 en een hoop goals van Henk.
Het derde verloor op regelmatige wijze van het geroutineerde Meervogels 3 met 14-19 met scorende hoofdrollen voor Maarten, Ike en Rosanne, die met drie verschillende goals (doorbraak, afstandsschot en strafworp) een prima wedstrijd speelde.
Wim van Vliet
